ਜੌਨ ਗੁਡਨਫ: ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਅਤੇ ਲਿਥੀਅਮ ਬੈਟਰੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੇ ਪਾਇਨੀਅਰ

ਜੌਨ ਗੁਡਨਫ, ਜਿਸ ਨੂੰ 97 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲਿਆ, "ਗੁਡਨਫ" ਵਾਕੰਸ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣ ਹੈ - ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਕਿਸਮਤ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ "ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗਾ" ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਹੈ।

25 ਜੁਲਾਈ, 1922 ਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਜਨਮੇ, ਗੁਡਨਫ ਦਾ ਬਚਪਨ ਇਕੱਲਾ ਬੀਤਿਆ। ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਤਲਾਕ ਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਧਮਕੀ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਗੁੱਡਨਫ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਇਕਾਂਤ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਮਿਲਦਾ ਸੀ, ਸਿਰਫ ਉਸਦੇ ਕੁੱਤੇ, ਮੈਕ ਨਾਲ, ਕੰਪਨੀ ਲਈ। ਡਿਸਲੈਕਸੀਆ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਸਦੀ ਅਕਾਦਮਿਕ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੁਦਰਤ ਲਈ ਉਸਦਾ ਪਿਆਰ, ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਭਟਕਣ, ਤਿਤਲੀਆਂ ਅਤੇ ਗਰਾਊਂਡਹੋਗਜ਼ ਨੂੰ ਫੜਨ ਦੌਰਾਨ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ, ਨੇ ਕੁਦਰਤੀ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਰਹੱਸਾਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ।

ਮਾਵਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਤਲਾਕ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ, ਗੁਡਨਫ ਅਕਾਦਮਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਤਮ ਹੋਣ ਲਈ ਦ੍ਰਿੜ ਸੀ। ਵਿੱਤੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਅਤੇ ਯੇਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਟਿਊਸ਼ਨ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪਾਰਟ-ਟਾਈਮ ਨੌਕਰੀਆਂ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਸਨੇ ਸਪਸ਼ਟ ਅਕਾਦਮਿਕ ਫੋਕਸ ਦੇ ਬਿਨਾਂ, ਆਪਣੇ ਅੰਡਰ-ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਡਟੇ ਰਹੇ।

ਗੁੱਡਨਫ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਇੱਕ ਮੋੜ ਲਿਆ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਯੂਐਸ ਏਅਰ ਫੋਰਸ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਤਬਦੀਲੀ ਕੀਤੀ। ਉਸਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਸਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸੰਦੇਹ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਗੁਡਨਫ ਬੇਰੋਕ ਸੀ। ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਡਾਕਟੋਰਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਐਮਆਈਟੀ ਦੀ ਲਿੰਕਨ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 24-ਸਾਲ ਦੇ ਕਾਰਜਕਾਲ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਠੋਸ ਪਦਾਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਥੀਅਮ-ਆਇਨ ਦੀ ਗਤੀ ਅਤੇ ਠੋਸ-ਸਟੇਟ ਵਸਰਾਵਿਕਸ ਵਿੱਚ ਬੁਨਿਆਦ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਖੋਜ ਕੀਤੀ, ਨੇ ਉਸਦੀਆਂ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਲਈ ਆਧਾਰ ਬਣਾਇਆ।

ਇਹ 1973 ਦਾ ਤੇਲ ਸੰਕਟ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਊਰਜਾ ਸਟੋਰੇਜ ਵੱਲ ਗੁਡਨਫ ਦਾ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ। 1976 ਵਿੱਚ, ਬਜਟ ਵਿੱਚ ਕਟੌਤੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਉਹ 54 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੋੜ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਆਕਸਫੋਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਇਨਆਰਗੈਨਿਕ ਕੈਮਿਸਟਰੀ ਲੈਬਾਰਟਰੀ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਇੱਥੇ, ਉਸਨੇ ਲਿਥੀਅਮ ਬੈਟਰੀਆਂ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।

1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਗੁੱਡਨਫ ਦੀ ਖੋਜ, ਇੱਕ ਸਮਾਂ ਜਦੋਂ ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨਿਕ ਉਤਪਾਦ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ, ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਲਿਥੀਅਮ ਕੋਬਾਲਟ ਆਕਸਾਈਡ ਅਤੇ ਗ੍ਰੇਫਾਈਟ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਲਿਥੀਅਮ ਬੈਟਰੀ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਵਧੇਰੇ ਸੰਖੇਪ ਸੀ, ਉੱਚ ਸਮਰੱਥਾ ਵਾਲੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਸੰਸਕਰਣਾਂ ਨਾਲੋਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸੀ। ਇਸ ਕਾਢ ਨੇ ਲਿਥੀਅਮ-ਆਇਨ ਬੈਟਰੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਲਿਆ ਦਿੱਤੀ, ਲਾਗਤਾਂ ਘਟਾਈਆਂ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸ ਬਹੁ-ਅਰਬ-ਡਾਲਰ ਉਦਯੋਗ ਤੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਵਿੱਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਾਭ ਨਹੀਂ ਲਿਆ।

1986 ਵਿੱਚ, ਯੂਐਸ ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ, ਗੁਡਨਫ ਨੇ ਆਸਟਿਨ ਵਿੱਚ ਟੈਕਸਾਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਖੋਜ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ। 1997 ਵਿੱਚ, 75 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਲਿਥੀਅਮ ਆਇਰਨ ਫਾਸਫੇਟ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਸਸਤੀ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੈਥੋਡ ਸਮੱਗਰੀ, ਪੋਰਟੇਬਲ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਨਿਕਸ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ 90 ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਠੋਸ-ਸਟੇਟ ਬੈਟਰੀਆਂ ਵੱਲ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜੀਵਨ ਭਰ ਸਿੱਖਣ ਅਤੇ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ।

97 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲਿਆ, ਇਹ ਗੁਡਇਨਫ ਲਈ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਸੂਰਜੀ ਅਤੇ ਪੌਣ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਸਟੋਰ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸੁਪਰ ਬੈਟਰੀ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਕਾਰ ਦੇ ਨਿਕਾਸ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਸਾਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਜੌਨ ਗੁਡਨਫ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਯਾਤਰਾ, ਅਣਥੱਕ ਸਿੱਖਣ ਅਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ 'ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਉਣ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ, ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਉਸਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਨਿਰੰਤਰ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਨਵੀਨਤਾ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।